Unutma! Mükemmelsin: Mehmet Arslan – M’ars

              Ben teşekkür ederim. Beni çok mutlu ettiniz.

              Mehmet Arslan kimdir? Güzel soru. Bazı insanlar kendini tanımlamaktan çekinirler ya da kaçarlar fakat ben tam tersine her zaman kendini anlatmayı seven biri oldum. Özgüven hayatımın ana kelimesi diyebilirim. Acılarımdan doğan bir özgüven. Toplum içinde ayakta kalmaya ve hayatını sürdürmeye çalışan biri olmama rağmen toplum tarafından sürekli kalıplara sığdırılmaya çalışılan biri oldum. O kalıplara sığmadan ve kendimi yıpratmadan bugünlere gelebildim. Kısaca klasik bilgiler vermem gerekirse; 25 yaşında, doğma büyüme Ankara’lı ve Düzce Üniversite’si işletme bölümü mezunu taze bir yazarım.

               Yazma serüvenim iki sene önce başladı ve ben bunu ilk deneyimim sanarken anılarımın beni geçmişe götürmesi ile çocukluğumda resimli bir hikaye kitabı yazdığımı hatırladım. Bu anıyı kolayca hatırlayamamın sebebi o kitabın aniden kaybolması yüzünden. Nerede olduğunu hala bilmiyorum fakat bana ilk ilham olan hikaye kitabımı saklamayı çok isterdim. Gelelim asıl başlangıcıma. M’ars adlı kitabımı yazma maceram. İki yıl önce sosyal medya üzerinden aldığım kötü bir tepki karşısında ağlarken aldığım bir karardı. Dolmuşluk hissinin getirdiği bir güçle. İnsanlara bir şeyler öğretebilmek adına verdiğim kararların toplanmasıyla başladım yazmaya.

               Çocukluğumda her ne kadar gizemli olmayı seven birisi olsam da asla başaramadım. Hep göz önünde olan ve yorumlanan kişi oldum. Ben de bunu başaramasam da kendime takma isimler bulmaktan asla vazgeçmedim. En sevdiğim M’ars yani Mehmet Arslan isminden oluşan bir birleşimdi. Bendeki anlamı ise o gizliliği sağlamak adına uçsuz bucaksız galaksi aleminin ortasında kıpkırmızı bir şekilde çekinmeden parlamayı başarabilen Mars gezegeninin metaforuydu. Aynı zamanda her ne kadar çekinmeden parlamayı başarsa da kırmızı renginin bende uyandırdığı utangaçlık hissiydi. Hem utangaç hem de korkusuz. Tıpkı benim gibi.

              Tek kelimeyle ifade etmeyi çok isterdim fakat anlatılanların hepsi yaşadığım olayların birer sentezi. Bu zamana kadar tanıdığım tüm insanlardan aldığım özellikleri belli başlı karakterlerde toplamaya çalıştığım bir roman. İnsanlarla yaşayabilmek ve aslında onlarsız da olamamak aslında. Diğer insanlardan darbe yerken arkadaşlık kavramı altında başka insanlara sarılmak.

              Belki büyüyeceğim belki de olduğum yerde sayacağım. Bilmiyorum fakat bildiğim birşey varsa oda yıllar sonra birisi bu kitabı tesadüf eseri bulup okumak istediğinde öğrendikleriyle hayatına devam ederse benden mutlusu olamaz.

              Ben hala kitabımın çıkıp çıkmadığını anlayamıyorum. Her şey nasıl bu kadar hızlı gelişti anlayamadım. Daha dün gecelere kadar yazarken bugün kitabım baş ucumda duruyor. İnanılmaz bir his. Kitap çıktığında yavaş yavaş büyürüz diye umarken her geçen gün DM kutumda kitabı satın alanların fotoğraflarını buluyorum.

              M’ars benim ilk kitabım ve okuyucuya kendi hayatımdan kesitler sunuyorum. Hissiyatla ilgili görüşe tamamen katılıyorum. Çoğu insan yazarken yaşadıklarından da ilham alarak bir şeyler ortaya çıkarırlar ve o an anılarını zihinlerinde canlandırarak hissederler. Bende tüm kitap boyunca yazdığım komik bölümlerde gece yarılarında kahkahamı tutamayarak gülerken, acı dolu bölümlerde ise gözyaşlarımın süzüldüğünü hatırlıyorum.

              M’ars’ı yazma süreci boyunca her yazdığım bölüm sonrası gelecek bölümde ne yazacağımı düşünerek not ederek devam ettim. Yani daha önceden düşünmem gerekiyor. Ana olayları düşündükten sonra ara olayları ve esprileri yazarken düşünüyorum ve zaten gerisi akıp gidiyor.

              Genellikle yatağımda uzanırken laptobumu kucağıma alarak tamamladım kitabı. Ama arkadaşlarımı beklediğim sırada telefonumun not bölümüne bir kaç bölüm yazmışlığım da vardır.

              Kitabımı yazma amacım birilerine ulaşmak ve iyi gelmekken, kimsenin okumayacağını bilsem kitabımı çıkarmazdım. İnsanların okuyarak kendilerini hatırladıkları ve geliştirdikleri bir toplumda bende onlara kitabımla ulaşmaya çalıştım. Umarım başarabilirim.

              Şu an aylardır kafamda dönüp duran bir gerilim kurgu üzerine çalışıyorum. Eğer çok iyi bir iş çıkarabilirsem ki olacak. İşte o zaman her şeyin değişeceğini düşünüyorum.

              Bence her ikisi de. Ben çok fazla kitap okuyarak öğrendiğimi varsayıyorum.

              Tabi ki var. Çok klasik olacak ama Dostoyevski diyeceğim. Kitap okuma alışkanlığımın temel taşıdır kendisi. Kitap okumaya Suç ve Ceza okuyarak başlayan insanlardan biriyim. Beni ne kadar etkilediğini ve kitabı defalarca okuduğumu hatırlıyorum. Türk yazarlardan Elif Şafak’ın neredeyse tüm kitaplarını okudum. Sarah jio da anlatımı ve olay geçişleriyle beni etkileyen yazarlardan.

              Beni şu zamana kadar etkileyen tek kitap ‘Mucize’ isimli kitaptır. Kitapta anlatılanlardan etkilenmekten çok yaşanmışlıklarımı bulduğum için beni çok etkilediğini düşünüyorum.

              Ray Bradbury – Fahrenheit 451

              Ne zaman gelecek ile ilgili bir plan kursam gerçekleşmedi ya da çok başka şeyler oldu. O yüzden kendimi bir yerlere koymaktan çok kendime bir süre belirledim. Hangi alanda bilmiyorum ama iki yıl içinde çok iyi bir konuma gelerek kendimi gerçekleştirmeyi planlıyorum.

              Bu zamana kadar tanıştığım insanlarla bağımı koparma sebebim genelde değişmelerinden dolayı oldu. Ben her zaman yeniliğe açık alanda değişirken onlar karakter olarak değişmeyi tercih ederek yollarına devam ettiler. Ben ise kendimi değiştirmeyi kabul etmediğim noktada da ayrıldık. Tahammül edememe noktasında çok sabırlı bir insanımdır. Birçok şeyi görmezden gelirim. Karşımdakini beşeri olarak değerlendiririm. Fakat işler değiştiğinde yani karşımdaki sınırımı aştığında sinirli birine dönüşebiliyorum. Artık hayatıma insan almaktan çok elimde olanların değerini bilme noktasındayım.

İçinizde ve aklınızda ne varsa kelimelere dökün. Korkmayın. Her yolu deneyin. Yayınevlerinin yakasını bırakmayın. Elbet birisi sizin değerinizi anlayacaktır.